’t Is ongemeen overhyped, gruwelijk schattig, vervaarlijk veelkleurig en toch NIET Pascal Platel. Meet... een Macaron. Als u niet gillend wegliep van haar toxisch fluo tintje, noch van de enge gelijkenis met my little pony, bent u OF more gay than modern ballet OF de oorzaak achter haar plotse succes te noemen.
De Franse Macarons bestaan echter al sinds de 18de eeuw, maar werden plots opnieuw populair toen ze in Coppola’s Marie Antoinette (2006) veelvuldig verorberd werden. Sindsdien spreken we in termen van een culinaire pokémon-rage. Gotta catch them all, het motto blijft hetzelfde. Een kleine greep uit de de familie:
http://www.laduree.fr/public_fr/produits/_brochures/laduree-flyer-macarons.pdf
maakt al meteen duidelijk dat het hier een koddig tussendoortje voor de wereldwijze, chiquere zoetekauw betreft. Smaakt ook wat posh, vind ik. Gesuikerde merengue met zurige crème fraîche. Of zoiets. Ik zou er alleszins geen twee na elkaar van binnen krijgen. Maar (Prettige 1973ste verjaardag van de herijzenis van Christus!) ’t is Pasen vandaag, dus waarom ook niet een beetje forceren.
Acquired taste, misschien? Alleszins, hier een receptje voor de geïnteresseerden (http://www.seriouseats.com/recipes/2007/10/how-to-make-macarons-recipe.html). Opgelet: een macaron laat zich naar het schijnt vree moeilijk bereiden. U weze gewaarschuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten