woensdag 22 september 2010

World's Scariest Job



Fuuuuuuuuuuuck!

Als een hond in een kegelspel


OK Go is de eerste band waarvan ik weet heb wiens video's consequent beter zijn dan hun songs.

Hyperballad


Niet echt nieuw, maar Björk zag er nooit wakkerder uit en die Michel Gondry blijft een kadee.

zaterdag 18 september 2010

Lippen





















































... omdat we toch allemaal zo'n hopeloos romantische zieltjes zijn.

Food Fiiiiight!





































































































Zoals ook Meg Watcher weet: niets overtreft een deftig decadent "we-don't-give-a-shit-about-the-children-in-africa" voedselgevecht als het op pure fun aankomt.

Niets.

My Kind Of Fridge









































Arcelik maakt al vijftig jaar robuuste koelkasten voor reuzen.

Google Dit!


Weg met "enter", welkom "Instant Google"!

So You Think You Can Dance?


Reclame voor een... gsm?

maandag 13 september 2010

Ik Zag Twee Beren...


Ik denk niet dat er veel te snappen valt, maar mooi en bevreemdend bevredigend is het in ieder geval wel.

zondag 12 september 2010

vrijdag 10 september 2010

Manyard Says Chew


Manyards Wine Gums: psychotische aanvallen met zingende elandskoppen en tijdelijk verlies van realiteitsbesef voor maar $4.49.

zaterdag 4 september 2010

Ain't That Some Shit?


En Shawshank wordt plots 'n stuk hipper...


Zoals De Eerste Keer


En dat alles om maar geen hitsige bejaarden te moeten tonen.

Manuel Archain




































































Photoshop is a girl's best friend. En nu ook die van Manuel Archain.

donderdag 2 september 2010

Him, Me, Muhammed Ali & The Nimrod Flip-Out

In spirit met het nakende vredesakkoord (tja) op die zandkloot dat we tegenwoordig het Midden-Oosten noemen: een Joodse en Arabische auteur verenigd onder hetzelfde blogbericht. Ha! Dat heet dan: cultureel verantwoord.


"Zaire was precisely halfway between Sydney and New York. They would never meet halfway on anything again."

Ik hou van coming-of-age, ouder-kindrelaties, een subversief soort humor, exotische locaties en dit verhaal heeft het allemaal.



"Until he turned twelve, Nimrod was a shitty person. The kind of whiner that if he weren't your best friend you'd have socked a long time ago."

De man heeft er eigenhandig voor gezorgd dat Israëliërs eind jaren '90 spontaan meer kortverhalen begonnen te lezen. Nuff said.

woensdag 1 september 2010

Carsten Witte




























































Flashdance, baby!

Hier meer van Carsten Witte.