Under The Cold Street Lights

Ziehier: de zon schijnt, alle wollige knuffelbeesten kruipen bedeesd uit hun onderaards holleken en -- boempatat! -- daar heeft ook het wollige Arid stoemelings een nieuwe plaat uit. Under The Cold Street Lights is hun vijfde al, maar Steverlinck, Du Pré en Van Havere claimen dat ze nog niets van hun ambitie verloren hebben. Dat vraagt om een check-up, heren!

Met leadsingle Come On zal alvast weinig mislopen. Dat weidse refrein. Die schroeiende strofen. Zalig. Combineer met een goede scheut lentelucht, één open raam naar keuze en wat pk onder de voet, en sta zelf in voor de gevolgen. (Iedereen: “IIIII Lie With Youuu Tonight!”)

Maar krijgt de rest van het album de belofte van Come On ingelost?

Ja en nee. En meer nee dan ja, eigenlijk. Costum Gold (Santigold meets The Killers) kan nog mee, maar zowel Lock And Chain als All That’s Here Is All That’s Left mogen zo op “Knuffelrock: Oma Wil Ook Wat”.

Ook vreemd: het ruige, hoekigere geluid dat ze introduceerden op opener The Flood en Come On wisselen ze nadien even snel weer voor traditionelere bezettingen. Begrijpe wie begrijpe kan, want in de tweede helft verkent Arid wél nieuwe creatieve grond, en dat gaat hun veel beter af. Goed, zelfs, zo bewijst hun semi-uitstapje naar electronica/dubstep (Broken Dancer).

Mogen de lyrics in het vervolg ook meer zijn dan wat halfslachtig poëtisch gewauwel? “Baby this lock and chain / are weighing me down again / and I know this rhythm get hard to hold / baby this love so beautiful” lijkt immers verdacht veel op klinkklare nonsens.

Eerlijk? Under The Cold Street Lights mist iets. Waar is de oempf, dat chilled-to-the-bone-moment? Waarom klinkt alles zo... veilig? Saai? Het is gewoon moeilijk niet te concluderen dat Arid, wat ze zelf ook mogen beweren, iets verloren hebben het afgelopen decennium. Dat sprankeltje inspiratie -- die oempf -- waarvoor New York destijds zwichtte, is zoek. En da’s behoorlijk jammer.

Met de hakken over de sloot net geen kotsende jongen.

24 City

In hartje Chengdu (dat ligt, voor de geografisch gehandicapten onder ons, in zuidwestelijk China) vind je tegenwoordig een modern “urban development”-complex dat 24 city heet. Het is het soort plek waar buitenlandse toeristen, die eeuwig wandelende portefeuilles, met de glimlach en de vragende, open hand op hun wenken bediend worden. Zulke westerse oases schijnen even onbesproken als de parelende fonteinen in de lobby’s. Toch?

Honk! Fou-tief! Jia Zhang Ke, je al dan niet bekend van het statige (en toepasselijk genoemde) Still Life, neemt ons mee naar de Chengdu Engine Corporation, de staalfabriek die men sloopte 24 city neer te poten. Aan de hand van negen interviews toont hij ons, anekdote per anekdote, de wrange geschiedenis van die site.

PAKKENDE VERHALEN

24 city laat zich bekijken als een Vlaams tapijt. Elk detail op zich intrigeert, maar het is pas als je overzicht krijgt op het geheel dat alle puzzelstukjes mooi in elkaar vallen. De negen geïnterviewden praten over de glorieuze begindagen van de fabriek, de economisch moeilijke jaren ’70 en haar laatste dagen. Drie generaties Chinezen aan het woord. Elk met een radicaal andere kijk op de vorige en volgende.

Maar in feite is 24 city überhaupt niet het relaas van de Chengdu Engine Corporation. Zelfs de slimme kritiek op de Chinese staat die het verbergt, doet er niet toe. Wat aangrijpt is het boeiende portret van de kleine man. Het zou makkelijk zijn om één van hun pakkende verhaal te citeren, en oorspronkelijk wou ik daar ook mee openen, maar ik ga het laten. Hun verhalen behoren aan henzelf.

TRAAGJES, GESTAAGJES

Net zoals in Still Life neemt Jia Zhang Ke wel de tijd om dingen te vertellen. Hij bouwt – trààgjes – een indringende sfeer op. Shots houdt hij ten minste een volle minuut aan. Die koppigheid siert hem, maar leidt ook de aandacht af. Een groot deel van het publiek zal immers afhaken nog voor de film op, eh, snelheid komt. En het sappigste gedeelte missen.

Het is immers maar tijdens de aftiteling dat de hele puzzel gelegd kan worden. Als je tijdens de film hier en daar iets vreemd opmerkte -- een handeling die wat raar aandeed, een bizarre conversatie: no worries. Het hoort allemaal bij het clevere partijtje schaak dat Jia Zhang Ke met je speelt. Winnen zul je niet. Zet je daar dus even over, huur 24 city en zet je gemakkelijk in de zetel. Let op en de kans is groot dat je uit diezelfde zetel als een completer mens weer opstaat.

How's that for a recommendation?