Ik dacht het laatst nog, zwevend tussen verveling en trance in de wachtrij van het postkantoor. Godsamme! Was ik maar een kikker! Het scheen mij een bijzondere gedachte, eentje die ik graag wou koesteren tussen de enveloppen, de briefkaarten, de postzegels en weet-ik-wat-voor-ander-postjargon en dat deed ik dus ook. Is het immers geen wonderschone gedachte? Ik vind in elk geval zeer zeker van wel en ik kan u meedelen dat het me het komende half uur behoorlijk overeind hield. Het is dan ook met grote vaderlijke trots dat ik vanaf nu tot het eind ter tijden de grote “Godsamme! Was ik maar een kikker!”-wedstrijd in het leven roep. Benieuwd? De spelregels zijn simpel, en toch geniaal. U staat in een rij (liefst één aan postkantoorgebouwen, maar dat hoeft ook weer niet per se). U zweeft tussen verveling en trance. U denkt plots “Godsamme! Was ik maar een kikker!” Proficiat dan. U won het spel. Geen prijs, jammer genoeg. Alleen de zoete, zoete smaak van overwinning. Alleszins veel succes, spelgenot en moge de beste winnen!
Ik kijk alvast uit naar m’n volgend partijtje!
Andere leuke varianten zijn:
BeantwoordenVerwijderenGodsamme, was ik maar een meisje
Godsamme, was ik maar Bert Beyens
Godsamme, was ik maar een chassidische jood
Godsamme, was ik maar een astronaut
Godsamme, was ik maar James Joyce
Godsamme, was ik maar een idioot die AVATAR goed vond, dan hoefde ik nu niet na te denken
Godsamme, was ik maar een pornoster
Godsamme, was ik maar een kubus
U vergeet: "Godsamme! Was ik maar iemand die het godsamme-was-ik-maar-een-kikker-spel niet kende! Dan hoefde ik nu niet constant aan kikkers te denken in de wachtrij van elke fucking GB!"
BeantwoordenVerwijderen